Vrlo delikatan album engleskog multiinstrumentaliste Dukea Garwooda kome se jedino može zameriti jednoličnost. Sve ostalo je vrhunskog kvaliteta, od razuđenih ali ipak čvrsto strukturiranih kompozicija preko maestralnog izvođenja do škrte ali efektne produkcije. Blues dvadesetprvog veka. Za mene najbolji album iz Engleske još od onog One Day I'm Going To Soar od Dexys-a!
No comments:
Post a Comment